هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از شب‌های می‌نوشی و مستی خود سخن می‌گوید و از غم و گرفتاری‌های روزگار شکایت می‌کند. او از عشق، هجران، و وصال یاد می‌کند و با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، حالات روحی خود را بیان می‌دارد. در پایان، شعر را به غزلی از شهریار تشبیه می‌کند و از صید غزال (نماد زیبایی و عشق) سخن می‌گوید.
رده سنی: 18+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و اشاره به شراب و مستی است که برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نیست. همچنین، برخی از مفاهیم فلسفی و عرفانی آن ممکن است برای نوجوانان قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۹۴ - غزال و غزل

امشب از دولت می دفع ملالی کردیم
این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم

ما کجا و شب میخانه خدایا چه عجب
کز گرفتاری ایام مجالی کردیم

تیر از غمزه ساقی سپر از جام شراب
با کماندار فلک جنگ وجدالی کردیم

غم به روئین تنی جام می انداخت سپر
غم مگو عربده با رستم زالی کردیم

باری از تلخی ایام به شور و مستی
شکوه از شاهد شیرین خط و خالی کردیم

روزه هجر شکستیم و هلال ابروئی
منظر افروز شب عید وصالی کردیم

بر گل عارض از آن زلف طلایی فامش
یاد پروانه زرین پر و بالی کردیم

مکتب عشق بماناد و سیه حجره غم
که در او بود اگر کسب کمالی کردیم

چشم بودیم چو مه شب همه شب تا چون صبح
سینه آئینه خورشید جمالی کردیم

عشق اگر عمر نه پیوست به زلف ساقی
غالب آنست که خوابی و خیالی کردیم

شهریارا غزلم خوانده غزالی وحشی
بد نشد با غزلی صید غزالی کردیم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۳ - ساز عبادی
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۵ - من و ما
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.