هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از استعاره‌های سرخ و سیاه به بیان مفاهیمی مانند عقل و دیوانگی، دوستی و دشمنی، و حق و باطل می‌پردازد. سرخ نماد پاکی، عقل و پیروزی است، در حالی که سیاه نشانه‌ی بی‌معنایی، شرارت و دیوانگی است. شاعر با مقایسه‌ی این دو رنگ، برتری سرخ را بر سیاه تأکید می‌کند و از مخاطب می‌خواهد تا از سیاهی و شرارت دوری کند.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم نمادین و استعاری است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند دیوانگی و شرارت ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶۲ - در جواب هجای یکی از معاندان

سرخ گویی همیشه غر باشد
شبه از لعل پاکتر باشد

این چنین ژاژ نزد هر عاقل
سخنی سخت مختصر باشد

لعل مصنوع آفتاب بود
شیشه مصنوع شیشه‌گر باشد

سرخ اگر نیست پس بر هر عقل
سخن مرتضا دگر باشد

چون به یک جای رسته سرخ و سیاه
سرخ پیوسته بر زبر باشد

من چه گویم که خود به هر مکتب
کودکان را ازین خبر باشد

چون که سرخ‌ست اصل عمر به دوست
جایش اندر دل و جگر باشد

چون سیه گشت هم درین دو مکان
اصل دیوانگی و شر باشد

زیر لعلست لاله را سیهی
دودکی خوشتر از شرر باشد

علم صبح سرخ آمد از آنک
بر سپاه شبش ظفر باشد

سیهی بی‌نهاد و بی‌معنی
زان ز تو خلق بر حذر باشد

نزد ما این چنین سیه که تویی
مرد نبود که ... خر باشد

روز کزین فعل زشت روز قضا
نامت از تو سیاه‌تر باشد

پشک چون تو بود چو خشک شود
مشک چون من بود چو تر باشد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.