۳۱۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۴ - در هجای «معجزی» شاعر

معجزی خود ز معجز ادبار
نزد هر زیرکی کم از خر بود

خود همه کس برو همی خندید
زان که عقلش ز جهل کمتر بود

زین چنین کون دریده مادر و زن
ریشخندش نیز درخور بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.