هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش خرد و شعر می‌پردازد و از تأثیرات عمیق شعر و ذکر در زندگی خود سخن می‌گوید. او از مفاهیمی مانند موسی، مجمع‌البحرین، بلبل، سیمرغ، و آب حیوان استفاده کرده و به مضامین دینی و عرفانی نیز اشاره می‌کند. در پایان، شاعر از توبه و دوری از شیطان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و اشارات ادبی و دینی نیاز به دانش پیشینه‌ای دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۵۲

ای خرد را جمال و جان را زین
ذکر و شعر توام چو دین و چو دین

به دو وزنم ستوده در یک بیت
به دو بحر آب داده از یک عین

من ز شعر تو دیده موسی‌وار
در یکی بیت مجمع‌البحرین

بلبلم خوانده‌ای و سیمرغم
من خود از ناقصی غرب‌البین

پیش چشم و دل عزیز توام
چون همی بینیم به رای العین

گر نیایم بگو سنایی کو
که کسی عین را نگوید «این»

واحدم خوانده‌ای گرم بیند
پشت ایام خواندم اثنین

توبه کردم که پیش کس نشوم
خاصه در حربگاه بدر و حنین

توبه مشکن مرا که شیطانی
باشد از زادهٔ شهابی شین

آب حیوان چو یافت آتش خضر
کم گراید به باد ذوالقرنین
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۳ - در مدح جمال المعاشرین قوال
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.