هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به ستایش ذات بی‌همتای خداوند، قدرت و لطف بی‌پایان او می‌پردازد. شاعر خود را بنده‌ای کوچک در برابر عظمت پروردگار می‌داند و از لطف و بخشش الهی سخن می‌گوید. همچنین، به رابطه بنده و خالق اشاره می‌کند و امیدوار است که مورد لطف خداوند قرار گیرد.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و واژگان پیچیده ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد. بنابراین، مناسب‌ترین گروه سنی برای این متن، نوجوانان و بزرگسالانی هستند که توانایی درک مفاهیم انتزاعی و زبانی را دارند.

شمارهٔ ۳۰ - در تقاضای صله فرماید

ای به ذات کریم بی‌همتا
وی به طبع سلیم بی‌مانند

وی به نخجیر گاه دهر تو را
شیر گردون کمینه صید کمند

ظل قدرت چو آسمان عالی
قدر ظلت چو آفتاب بلند

در رهت همچو بندگان همه روز
خور به تشریف چاکری خرسند

بر درت همچو چاکران همه شب
مه به عنوان بندگی دربند

افتابا سپهر ایوا نا
ای به عونت سپهر حاجتمند

وی به لطف تو چرخ اطلس بود
از مه و افتاب زیور بند

خلعتی کز تن مبارک خود
وعده کردی به این فقیر نژند

بس که می‌باید از تن تو شرف
که نیاید ز خلق چشم گزند

ترسم آن دم که لطف فرمائی
از بر من فرشته‌ها به برند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹ - ایضا در مرثیه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.