هوش مصنوعی:
در این متن، از افتادن یک گل زیبا و جوان در گلستان جان سخن گفته شده است که باعث تأسف و اندوه شده است. شاعر با بیان این اتفاق، احساسات خود را نسبت به از دست دادن این گل نازک و تازه‌رس ابراز می‌کند.
رده سنی:
12+
متن دارای مضامین احساسی و ادبی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، موضوع از دست دادن و اندوه نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد که معمولاً از سن 12 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۹۰ - ایضا در مرثیه گوید
گل حدیقه دل خواجگی که بود قدش
نهال تازه رس بی مثال گلشن جان
ز پا فتاد و خرد گفت بهر تاریخش
هزار حیف ازان نونهال گلشن جان
نهال تازه رس بی مثال گلشن جان
ز پا فتاد و خرد گفت بهر تاریخش
هزار حیف ازان نونهال گلشن جان
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۱ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
