هوش مصنوعی:
متن بالا بیانگر ناامیدی و گلایه از تقدیر و روزگار است. شاعر از بی‌عدالتی و تغییر ناگهانی لطف و محبت روزگار شکایت می‌کند و از خداوند می‌خواهد که اگر قضای حاجت او ثواب است، آن را برای روزهای سخت ذخیره کند. همچنین، او خود را مقصر می‌داند و اعتراف می‌کند که گناهکار است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، لحن گلایه‌آمیز و اشاره به گناه کبیره ممکن است برای کودکان و نوجوانان نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۰۶
زهی بر حشمت گردون اساست
ز حیرت دیدهٔ افلاک خیره
به من لطف دی و امروزت آخر
چه باشد گر بود بر یک و تیره
نمائی گر به جای لطف موعود
عطائی از عطایای صغیره
شود جود تو را مقدار ناقص
شود طبع تو را آهسته تیره
قضای حاجت من گر ثوابست
برای روز بد بادت ذخیره
دراز بخت من ناکس گناهست
گناهی میکنی باری کبیره
ز حیرت دیدهٔ افلاک خیره
به من لطف دی و امروزت آخر
چه باشد گر بود بر یک و تیره
نمائی گر به جای لطف موعود
عطائی از عطایای صغیره
شود جود تو را مقدار ناقص
شود طبع تو را آهسته تیره
قضای حاجت من گر ثوابست
برای روز بد بادت ذخیره
دراز بخت من ناکس گناهست
گناهی میکنی باری کبیره
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
