هوش مصنوعی:
این متن به ستایش شخصی به نام سپهر مکارم صفی می‌پردازد که صفات نیکوی او باعث کاهش کدورت در دل دشمنان شده و اقتدار و بزرگی او روزگار را نیکو کرده است. همچنین، اشاره‌ای به تأثیر علم و عقل او در نو شدن دانش دارد و مقایسه‌ای بین او و خورشید و ماه صورت گرفته است. در پایان، پرسشی درباره علت سزاوار بودن سنگ برای سر او مطرح شده و پاسخ خرد به این پرسش بیان می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و ادبی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و更适合 برای نوجوانان و بزرگسالان با دانش ادبی و فلسفی پایه است.
شمارهٔ ۱۳۳
سپهر مکارم صفی کز صفاتش
کدورت نصیب روان عدو شد
ازو اقتدار معالی فزون گشت
وزو روزگار مکارم نکو شد
کهن گردد اکنون حدیث افاضل
چو از عقل او حلهٔ علم نو شد
چو خورشید آوازهٔ او برآمد
همان گاه ماه مقنع فرو شد
همی گفتم امروز آخر سر او
بدین سر سزاوار سنگ از چه رو شد
خرد گفت آن سنگ نامهربان را
که بر فرق آن آسمان علو شد
مگر مشکلی اوفتاده است اگرنه
چرا بر در حجرهٔ عقل او شد
کدورت نصیب روان عدو شد
ازو اقتدار معالی فزون گشت
وزو روزگار مکارم نکو شد
کهن گردد اکنون حدیث افاضل
چو از عقل او حلهٔ علم نو شد
چو خورشید آوازهٔ او برآمد
همان گاه ماه مقنع فرو شد
همی گفتم امروز آخر سر او
بدین سر سزاوار سنگ از چه رو شد
خرد گفت آن سنگ نامهربان را
که بر فرق آن آسمان علو شد
مگر مشکلی اوفتاده است اگرنه
چرا بر در حجرهٔ عقل او شد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۲ - در مرثیه امام ناصر الدین ابراهیم باکوئی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
