هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از هوس‌ها و آرزوهای خود سخن می‌گوید و از معشوق خود می‌خواهد که حضور یابد و مشکلاتش را حل کند. شاعر از عشق و جمال معشوق سخن می‌گوید و از اینکه در عشق او عقلش می‌سوزد، اما همچنان به او عشق می‌ورزد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند سوزش عقل در عشق و غفلت از جمال معشوق نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۵۷
ای هَوَس‌هایِ دِلَم، باری بیا، رویی نِما
ای مُراد و حاصِلَم، باری بیا، رویی نِما
مُشکل و شوریده‌اَم، چون زُلفِ تو، چون زُلفِ تو
ای گُشادِ مُشکِلَم، باری بیا، رویی نِما
از رَه و مَنْزِل مَگو، دیگر مَگو، دیگر مَگو
ای تو راه و مَنْزِلَم، باری بیا، رویی نِما
دَررُبودی از زمین یک مُشتْ گِل، یک مُشتْ گِل
در میانِ آن گِلَم، باری بیا، رویی نِما
تا زِ نیکی وَزْ بَدی من واقِفَم، من واقِفَم
از جَمالَت غافِلَم، باری بیا، رویی نِما
تا نَسوزَد عقلِ من در عشقِ تو، در عشقِ تو
غافِلَم نی عاقِلَم، باری بیا، رویی نِما
شَهْ صَلاحُ الدّین که تو هم حاضری، هم غایبی
ای عُجوبه واصِلَم، باری بیا، رویی نِما
ای مُراد و حاصِلَم، باری بیا، رویی نِما
مُشکل و شوریده‌اَم، چون زُلفِ تو، چون زُلفِ تو
ای گُشادِ مُشکِلَم، باری بیا، رویی نِما
از رَه و مَنْزِل مَگو، دیگر مَگو، دیگر مَگو
ای تو راه و مَنْزِلَم، باری بیا، رویی نِما
دَررُبودی از زمین یک مُشتْ گِل، یک مُشتْ گِل
در میانِ آن گِلَم، باری بیا، رویی نِما
تا زِ نیکی وَزْ بَدی من واقِفَم، من واقِفَم
از جَمالَت غافِلَم، باری بیا، رویی نِما
تا نَسوزَد عقلِ من در عشقِ تو، در عشقِ تو
غافِلَم نی عاقِلَم، باری بیا، رویی نِما
شَهْ صَلاحُ الدّین که تو هم حاضری، هم غایبی
ای عُجوبه واصِلَم، باری بیا، رویی نِما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
