۳۴۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴۷

منصب تدریس خون گوید از آنک
فر عز الدین بوعمران نماند

شاید ار هر سامری گاوی کند
کب و جاه موسی عمران نماند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶ - در توصیف قلم و دوات خود
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸ - ایضا در مرثیهٔ امام محمد یحیی و خفه شدن او به دست غزان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.