هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به توصیف فلک (آسمان) می‌پردازد و آن را به موجودی مست و مسخره‌شده تشبیه می‌کند که تحت تأثیر رفتار مردان قوی قرار گرفته و زخم‌خورده است. همچنین، فلک در شب و روز به شکل‌های مختلفی مانند پسران جرعه‌ریز و مشعله‌های تابان ظاهر می‌شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم انتزاعی و استعاری عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگانی مانند 'مست' و 'زخم سیلی' ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۲۰۴
منه غرامت خاقانیا نهاد فلک را
ببین فلک به چه ماند در آن نهاد که هستش
فلک به مسخرهٔ مست پشت خم ز فتادن
ز زخم سیلی مردان کبود گردن پستش
به شب هزار پسر جرعه ریخته به سرش بر
به روز مشعلهٔ تاب‌ناک داده به دستش
ببین فلک به چه ماند در آن نهاد که هستش
فلک به مسخرهٔ مست پشت خم ز فتادن
ز زخم سیلی مردان کبود گردن پستش
به شب هزار پسر جرعه ریخته به سرش بر
به روز مشعلهٔ تاب‌ناک داده به دستش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۵ - در رثاء جمال الدین ابوجعفر محمدبن علی بن منصور اصفهانی وزیر قطب الدین صاحب موصل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
