هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که آرزوهایش مانند نعمتی بودند، اما از افراد نالایق نپذیرفت. او بیشتر می‌خواست، اما زمانه به او نداد و حتی وقتی کم داد، او نپذیرفت.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۴۲
آرزو بود نعمتم لیکن
از خسان ز من نپذرفتم
بیش می‌خواستم زمانه نداد
کم همی داد من نپذرفتم
از خسان ز من نپذرفتم
بیش می‌خواستم زمانه نداد
کم همی داد من نپذرفتم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۱ - در مدح اقضی‌القضاة علی و آمدن به عیادت خاقانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۳ - در مرثیهٔ رشید الدین فرزند خود
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
