هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رنج‌ها و سختی‌هایی که متحمل شده است سخن می‌گوید. او از چشم خونین، جگر خونین، و رنج‌های شبانه یاد می‌کند و بیان می‌کند که چگونه از این رنج‌ها زیبایی می‌سازد. همچنین، به موضوع دندان و رنج‌های مرتبط با آن اشاره می‌کند و به رمز و رازی در این باره می‌پردازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و رمزآلود است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، اشاره به رنج و سختی‌های شدید ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۲۶۹
چشم خونین همه شب قامت شب پیمایم
تا ز خونین جگرش لعل قبا آرایم
ریسمان از رگ جان سازم و سوزن ز مژه
دیده را دوختن لعل قبا فرمایم
اول از عودم خائیدهٔ دندان کسان
آخر از سوختهٔ عالم دندان خایم
گر به من دندان کردند سپید این رمزی است
کاول و آخر دندان کسان را شایم
تا ز خونین جگرش لعل قبا آرایم
ریسمان از رگ جان سازم و سوزن ز مژه
دیده را دوختن لعل قبا فرمایم
اول از عودم خائیدهٔ دندان کسان
آخر از سوختهٔ عالم دندان خایم
گر به من دندان کردند سپید این رمزی است
کاول و آخر دندان کسان را شایم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۸ - در هجو رشید وطواط
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
