در میانِ عاشقان، عاقل مَبا
خاصه در عشقِ چُنین شیرین لِقا

دور بادا عاقلان از عاشقان
دور بادا بویِ گُلْخَن از صَبا

گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست
وَرْ درآید عاشقی صَد مَرحَبا

عقل تا تَدبیر و اندیشه کُند
رَفته باشد عشق تا هفتم سَما

عقل تا جویَد شُتر از بَهرِ حَج
رَفته باشد عشق بر کوهِ صَفا

عشق آمد این دَهانَم را گرفت
که گُذر از شعر و بر شِعْرا بَرآ