هوش مصنوعی:
این متن به صورت تمثیلی به رابطه‌ی بین دل، تن، اندیشه‌ها و نیروهای بیرونی مانند آسیابان و خدا می‌پردازد. هر عنصر سعی دارد دلیل گردش و تغییرات زندگی را توضیح دهد، اما در نهایت پاسخ نهایی را تنها خدا می‌داند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. نوجوانان بالای 15 سال معمولاً توانایی درک چنین مفاهیمی را دارند.
غزل شمارهٔ ۱۸۱
دل چو دانه، ما مِثالِ آسیا
آسیا کِی دانَد این گَردش چرا؟
تَن چو سنگ و آبِ او اندیشه‌ها
سنگ گوید آب دانَد ماجَرا
آب گوید آسیابان را بِپُرس
کو فَکَند اَنْدَر نِشیب این آب را
آسیابان گویَدَت کِای نانْ خوار
گَر نگردد، این که باشد نانْبا
ماجَرا بسیار خواهد شد خَمُش
از خدا واپُرس تا گوید تو را
آسیا کِی دانَد این گَردش چرا؟
تَن چو سنگ و آبِ او اندیشه‌ها
سنگ گوید آب دانَد ماجَرا
آب گوید آسیابان را بِپُرس
کو فَکَند اَنْدَر نِشیب این آب را
آسیابان گویَدَت کِای نانْ خوار
گَر نگردد، این که باشد نانْبا
ماجَرا بسیار خواهد شد خَمُش
از خدا واپُرس تا گوید تو را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
