۳۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۶

مرا از بهر دیناری ثنا گفت
که بختت با سعادت مقترن باد

چو دینارش ندادم لعنتم کرد
که شرم از روی مردانت چو زن باد

بیا تا هر دو با هم هیچ گیریم
دعا و لعنتش بر خویشتن باد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.