هوش مصنوعی:
این متن از مولانا جلال‌الدین رومی است که به بیان مفاهیم عرفانی و معنوی می‌پردازد. شاعر از شکستن قید و بندهای مادی و عقلانی سخن می‌گوید و به آزادی روح و بیان حقیقت دعوت می‌کند. او از عشق و خموشی به عنوان راهی برای رسیدن به حقیقت یاد می‌کند و از قدرت معنوی و الهی برای شکستن سکوت و بیان حقیقت سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۹۲
بِشْکَن سَبو و کوزه، ای میرِآبِ جان‌ها
تا وا شود چو کاسه، در پیشِ تو دَهان‌ها
بر گیجگاهِ ما زَن، ای گیجیِ خِرَدها
تا وارَهَد به گیجی، این عقلْ زِ امْتِحان‌ها
ناقوسِ تَن شِکَستی، ناموسِ عقل بِشْکَن
مَگْذار کان مُزَوُّرْ پیدا کُند نشان‌ها
وَرْ جادویی نِمایَد، بَندَد زبانِ مَردم
تو چون عَصایِ موسی، بُگْشا بَرو زبان‌ها
عاشقْ خَموشْ خوش تَر، دریا به جوشْ خوش تَر
چون آیِنه‌ست خوش تَر در خامُشی بیان‌ها
تا وا شود چو کاسه، در پیشِ تو دَهان‌ها
بر گیجگاهِ ما زَن، ای گیجیِ خِرَدها
تا وارَهَد به گیجی، این عقلْ زِ امْتِحان‌ها
ناقوسِ تَن شِکَستی، ناموسِ عقل بِشْکَن
مَگْذار کان مُزَوُّرْ پیدا کُند نشان‌ها
وَرْ جادویی نِمایَد، بَندَد زبانِ مَردم
تو چون عَصایِ موسی، بُگْشا بَرو زبان‌ها
عاشقْ خَموشْ خوش تَر، دریا به جوشْ خوش تَر
چون آیِنه‌ست خوش تَر در خامُشی بیان‌ها
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
