هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از جفاهای بیادبان به پیامبران و پاکان مینالد و درد دل خود را بیان میکند که مانند سندان و پتک، همواره تحت فشار و آزار هستند. همچنین اشاره میکند که ارزش زر و سیم (طلا و نقره) کم نمیشود، اما آهن (نماد مردم عادی) ارزش چندانی ندارد.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم انتزاعی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به جفا و فشارهای اجتماعی نیاز به درک بالاتری از زندگی و روابط انسانی دارد.
شمارهٔ ۱۳۱
بردند پیمبران و پاکان
از بیادبان جفای بسیار
دل تنگ من که پتک و سندان
پیوسته درم زنند و دینار
قدر زر و سیم کم نگردد
و آهن نشود بزرگ مقدار
از بیادبان جفای بسیار
دل تنگ من که پتک و سندان
پیوسته درم زنند و دینار
قدر زر و سیم کم نگردد
و آهن نشود بزرگ مقدار
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.