هوش مصنوعی:
شاعر از ناله مرغ در صبح گله می‌کند که عقل و صبرش را برده است. دوستی می‌گوید باور ندارد ناله مرغ او را چنین پریشان کرده است. شاعر پاسخ می‌دهد که سکوت در برابر تسبیح خوانی مرغ، شایسته انسانیت نیست.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و تفسیرهای عمیق از رابطه انسان و طبیعت است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۵۳
دوش مرغی به صبح می‌نالید
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
یکی از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسید به گوش
گفت باور نداشتم که تو را
بانگ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
یکی از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسید به گوش
گفت باور نداشتم که تو را
بانگ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
