هوش مصنوعی:
شاعر در این متن سپاس خدا را به خاطر نعمت‌هایی که به ظاهر نعمت نیستند، بیان می‌کند. او اشاره می‌کند که برخی ثروت‌ها برای مردم وبال هستند و باعث ظلم و گمراهی می‌شوند. شاعر ترجیح می‌دهد مانند مورچه‌ای باشد که زیر پا له می‌شود تا مانند زنبوری که دیگران از دستش می‌نالند. او شکرگزار است که قدرت آزار دیگران را ندارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۳۲
سپاس و شکر بی‌پایان خدا را
برین نعمت که نعمت نیست ما را
بسا مالا که بر مردم وبالست
مزید ظلم و تأکید ضلالست
مفاصل مرتخی و دست عاطل
به از سرپنجگی و زور باطل
من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم
برین نعمت که نعمت نیست ما را
بسا مالا که بر مردم وبالست
مزید ظلم و تأکید ضلالست
مفاصل مرتخی و دست عاطل
به از سرپنجگی و زور باطل
من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱ - حکایت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
