هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش خداوند و بیان عجز و ناتوانی انسان در درک عظمت او می‌پردازد. شاعر از ناتوانی خود در بیان فضایل خداوند و کمبود امکانات (مانند کاغذ) برای سرودن شعر شکایت می‌کند و در نهایت به بخت و اقبال خود که تحت اراده خداوند است اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده شعر کلاسیک فارسی، فهم آن را برای مخاطبان جوان‌تر مشکل می‌سازد.

شمارهٔ ۱۹۱ - در طلب کاغذ گوید

ای خداوندی که درمعراج قدر و منزلت
تا به جایی همتت برشد که فکرت بر نشد

خاک‌پای تست آنکش کیمیا داند خرد
بر مسی هرگز فکندش آسمان کان زر نشد

نوک کلک تاست آن کش جوهری داند صدف
قطره‌ای هرگز بدو پیوست کو گوهر نشد

بر هوای دولتت مرغ خلافی کی گذشت
کز سموم انتقامت عاقبت بی‌پر نشد

در بهار خدمتت شاخ وفاقی کی شکفت
کز صبای اصطناعت جفت برگ و بر نشد

ماجرایی خرده‌وار اندر میان خواهم نهاد
باورم کن گرچه کس را از من این باور نشد

دسته‌ای ده کاغذم فرموده‌ای زان روزها
در تقاضا گرچه زان پس نوک کلکم تر نشد

خواستم تا قطعه‌ای پردازم امروز اندر آن
زین مطول‌تر ولیکن زین مطول‌تر نشد

زانکه چون اندیشه کردم از بباضش چاره نیست
حالی از بی‌کاغذی دستم به نظمش درنشد

لاغری ناید شگفت از بخت من آن بخت تست
کز دوام آرزو پهلوی او لاغر نشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۰ - در طلب احسان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۲ - در علو همت خود گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.