هوش مصنوعی:
این متن شعری است که دربارهٔ ناپایداری دنیا و بیعدالتیهای فلک و افلاک سخن میگوید. شاعر بیان میکند که فردی نجیب و با همت به دلیل بیعدالتیهای زمانه و بدی افلاک، از اوج به خاک افتاد. فلک او را به مقامی بالا برد تا دیگران از بیم هلاک در امان باشند، اما وقتی دید کسی به او توجهی ندارد، دوباره او را به خاک افکند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم فلسفی و انتقادی دربارهٔ ناپایداری دنیا و بیعدالتی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، این نوع مضامین معمولاً برای سنین بالاتر جذابتر و قابلدرکتر هستند.
شمارهٔ ۳۱۶ - در هجو
نه نجیب از پی آن شد به فلک بر کورا
همتی بود که آن میشد و او بر فتراک
واینکه در خاک فتادست کنون هم زان نیست
که گزافیست ز دوران و بدی از افلاک
فلک از دور همی دیدش کی دانست او
که نه با صورت خوبست و نه با سیرت پاک
برکشیدش ز جهان تا به مقامی که ازوی
هرکه برتر شود ایمن بود از بیم هلاک
چون بدیدش که کسی نیست رها کردش باز
تا دگرباره نگونسار درافتاد به خاک
همتی بود که آن میشد و او بر فتراک
واینکه در خاک فتادست کنون هم زان نیست
که گزافیست ز دوران و بدی از افلاک
فلک از دور همی دیدش کی دانست او
که نه با صورت خوبست و نه با سیرت پاک
برکشیدش ز جهان تا به مقامی که ازوی
هرکه برتر شود ایمن بود از بیم هلاک
چون بدیدش که کسی نیست رها کردش باز
تا دگرباره نگونسار درافتاد به خاک
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۵ - شراب خواهد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۷ - در شکایت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.