هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز است که به مدح و ثنای شخصی به نام خواجه خرم می‌پردازد. در این شعر، از بخت نیک، دولت پایدار، شجاعت، و بخشندگی او یاد شده و تأثیر مثبت او بر جهان و مردم توصیف شده است. همچنین، از قدرت نظامی و عدالت او سخن به میان آمده و تأکید شده که مدح او جاودانه خواهد ماند.
رده سنی: 15+ این متن یک شعر کلاسیک است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر به دلیل استفاده از واژگان و مفاهیم پیچیده ادبی، دشوار باشد. همچنین، درک کامل معانی و ظرافت‌های شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد.

شمارهٔ ۳۸۴

روی بخت خواجه خرم همچو گل
باد تا هر سال گل آرد جهان

بسته دولت عهد با دورانش باد
تا بود پیوسته با دوران زمان

باد حاجت خرمی را با دلش
حاجتی که جسم دارد با روان

تیغ او جفت طبیعی با ظفر
رایتش با سرفرازی توامان

سوی اقلیمی که یک ره بنگرد
ابر آنجا فیض بارد جاودان

سوی هر لشکر که آرد روی قهر
گوش دوران نشنود جز الامان

اهل حاجت را درش دارالشفا
سایهٔ تیغش بود دارالامان

جاودان خلق جهان را مدحتش
چون کلام انوری ورد زبان

گر بود بر خوان احسانش دمی
جوع نفتد حاجتش دیگر به نان

شاخ طوبی با قلم در دست اوست
نونهال باغ جنت نایبان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۳ - نصیحت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۵ - در مرثیه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.