هوش مصنوعی:
این متن شعری است که مفاهیم عرفانی و فلسفی را در قالب استعاره‌ها و تشبیهات زیبا بیان می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند عشق، شکرگزاری، تقدیر، و اسرار هستی سخن می‌گوید. او از طبیعت و عناصری مانند لعل، گل، و ساغر برای انتقال مفاهیم عمیق استفاده می‌کند. در نهایت، شاعر به خواننده توصیه می‌کند که اسرار الهی را فاش نکند و در برابر عظمت هستی فروتن باشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۵۷
لعْلِ لَبَش داد کُنون مَر مَرا
آنچه تو را لَعْل کُند مَر مَرا
گُلْبُنِ خندان به دل و جان بِگُفت
بَرگِ مَنَت هست، به گُلْشَن بَرآ
گَر نخریده‌ست جهان را زِ غَم
مُژده چرا داد خدا کِاشْتَری
در بُنِ خانه‌ست جهانْ تَنگ و مَنگ
زود بَرآیید به بامِ سَرا
صورتِ اِقْبالِ شِکَرریز گفت
شُکر چو کم نیست، شِکایَت چرا؟
ساغَرْ بر دستْ خُرامان رَسید
فَخْرِ من و فَخْرِ همه ماوَرا
جامِ مُباح آمد هین نوش کُن
با زرَه از غابِر و از ماجَرا
ساغَرِ اوَّل چو دَوَد بر سَرَت
سَجده کُند عقلْ جُنونِ تو را
فاش مَکُن فاشْ تو اسرارِ عَرش
در سُخَنی زاده زِ تَحْتَ الثَّری
آنچه تو را لَعْل کُند مَر مَرا
گُلْبُنِ خندان به دل و جان بِگُفت
بَرگِ مَنَت هست، به گُلْشَن بَرآ
گَر نخریده‌ست جهان را زِ غَم
مُژده چرا داد خدا کِاشْتَری
در بُنِ خانه‌ست جهانْ تَنگ و مَنگ
زود بَرآیید به بامِ سَرا
صورتِ اِقْبالِ شِکَرریز گفت
شُکر چو کم نیست، شِکایَت چرا؟
ساغَرْ بر دستْ خُرامان رَسید
فَخْرِ من و فَخْرِ همه ماوَرا
جامِ مُباح آمد هین نوش کُن
با زرَه از غابِر و از ماجَرا
ساغَرِ اوَّل چو دَوَد بر سَرَت
سَجده کُند عقلْ جُنونِ تو را
فاش مَکُن فاشْ تو اسرارِ عَرش
در سُخَنی زاده زِ تَحْتَ الثَّری
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
