هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و فلسفی به موضوعاتی مانند عشق الهی، رضایت به قضای خداوند، و تفاوت بین ظاهر و باطن می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی والا یاد می‌کند که فراتر از ظواهر است و به عمق وجود انسان نفوذ می‌کند. همچنین، تأکید می‌شود که خارها و سختی‌ها نیز بخشی از روند رشد و کمال هستند و خداوند در آشکار کردن حقایق نقش اساسی دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۴
لی حَبیب حُبُّهُ یَشْوِی الحَشا
لَوْ یَشا یَمْشیْ عَلی عَیْنی مَشا
روزْ آن باشد که روزیم او بُوَد
ای خوشا آن روز و روزیْ ای خوشا
آن چه باشد کو کُند کان نیست خوش؟
قَدْ رَضینا یَفْعَلُ اللّهْ ما یَشا
خارِ او سَرمایه گُل‌ها بُوَد
اِنَّهُ المَنّانُ فی کَشْفِ الغِشا
هر چه گفتی یا شَنیدیْ پوست بود
لَیْسَ لُبُّ العِشْقِ سِرّا قَد فَشا
کی به قِشْرِ پوست‌ها قانِع شود
ذُو لُبابِ فی التَّجَلیْ قَدْ نَشا
من خَمُش کردم، غَمَش خامُش نکرد
عافِنا مِنْ شَرِّ واشِ قَدْ وَشا
لَوْ یَشا یَمْشیْ عَلی عَیْنی مَشا
روزْ آن باشد که روزیم او بُوَد
ای خوشا آن روز و روزیْ ای خوشا
آن چه باشد کو کُند کان نیست خوش؟
قَدْ رَضینا یَفْعَلُ اللّهْ ما یَشا
خارِ او سَرمایه گُل‌ها بُوَد
اِنَّهُ المَنّانُ فی کَشْفِ الغِشا
هر چه گفتی یا شَنیدیْ پوست بود
لَیْسَ لُبُّ العِشْقِ سِرّا قَد فَشا
کی به قِشْرِ پوست‌ها قانِع شود
ذُو لُبابِ فی التَّجَلیْ قَدْ نَشا
من خَمُش کردم، غَمَش خامُش نکرد
عافِنا مِنْ شَرِّ واشِ قَدْ وَشا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
