هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق الهی و احساسات عمیق خود نسبت به معشوق (خدا) سخن می‌گوید. او از زیبایی و جلال معشوق، تأثیر عمیق عشق بر روحش، و اشتیاق بی‌پایان خود برای وصال با معشوق صحبت می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که هرگز از عشق خسته نمی‌شود و حتی اگر زمانه بر او سخت بگیرد، باز هم به عشق وفادار خواهد ماند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عشق الهی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و شناخت مفاهیم فلسفی و معنوی دارد. همچنین، زبان شعر کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۰

اَفْدی قَمَرًا لاحَ عَلَیْنا و تَلالا
ما اَحْسَنَهُ رَبِّ تَبارَکْ و تَعالیٰ

قَدْ حَلَّ بِرُوحی فَتَضاعَفْتُ حَیاةً
وَ الْیَوْمَ نَأیٰ عَنّیَ عِزًّا وَ جَلالا

اَدْعُوهُ سِرارًا وَ اُنادیهِ جِهارًا
اَنْ اَبْدَلَنی الصَّبْوَةَ طَیْفًا وَ خَیالا

لَوْ قَطَّعَنی دَهْری لا زِلْتُ اُنادی
کَیْ تَخْتَرِقَ الْحُجْبُ وَ یُرْوینَ وِصالا

لا مَلَّ مِنَ الْعِشْقِ وَ لَوْ مَرَّ قُرُونٌ
حاشاهُ مَلالاً بِیَ حاشایَ مَلالا

اَلْعاشِقُ حُوتٌ وَ هَوَی الْعِشْقِ کَبَحْرٍ
هَلْ مَلَّ اِذا ما سَکَنَ الْحُوتُ زُلالا؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.