هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و وصال به معشوق سخن می‌گوید. او از زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر آن بر خود و دیگران صحبت می‌کند. شاعر از حالات عاشقانه و سکرآور عشق و وصال سخن می‌گوید و از تأثیرات روحانی و معنوی این عشق بر خود و دیگران یاد می‌کند. در نهایت، شاعر از نور الهی و وصال با حبیب سخن می‌گوید و از حالات روحانی و معنوی که در این وصال تجربه کرده است.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۷۲
حَدَأَ الْحادِی صَباحًا بِهَواکُمْ فَأَتَیْنا
صَدَّنا عَنْکُمْ ظِباءٌ حَسَدونا فَاَبَیْنا
وَ تَلاقَیْنا مِلاحًا فی فِناکُمْ خَفِراتٍ
فَتَعاشَقْنا بِغُنْجٍ فَصَبَوْنا وَ سَبَیْنا
عَذَلَ الْعاذِلُ یَوْمًا عَنْ هَواکُمْ ناصِحینا
اَنْ یَخافُوْا عَنْ هَواکُمْ فَسَمِعْنا وَ عَصَیْنا
وَ رَاَیْناکُمْ بُدورًا فی سَماواتِ الْمَعالی
فَاسْتَتَرْنا کَنُجُومٍ بِضِیاکُمْ وَ اهْتَدَیْنا
بَدْرُنا مِثْلُ خَطیبٍ اَمَّنا فی یَوْمِ عیدٍ
فَاصْطَفَفْنا حَوْلَ بَدْرٍ فی صَلٰوهٍ اِقْتَدَیْنا
فَدَهِشْنا مِنْ جَمالِ یُوسُفٍ ثُمَّ اَفَقْنا
فَاِذا کاساتُ راحٍ کَدِماءٍ بِیَدَیْنا
فَبِلا فَمٍّ شَرِبْنا وَ بِلا رُوحٍ سَکِرْنا
فَبِلا رَأْسٍ فَخَرْنا وَ بِلا رِجْلٍ سَرَیْنا
فَبِلا اَنْفٍ شَمِمْنا وَ بِلا عَقْلٍ فَهِمْنا
وَ بِلا شِدْقٍ ضَحِکْنا وَ بِلا عَیْنٍ بَکَیْنا
نَوَّرَ اللّهُ زَمانًا حازَنَا الْوَصْلُ اَمانًا
وَ سَقَی اللّهُ مَکانًا بِحَبیبٍ اِلْتَقَیْنا
وَ شَرِبْنا مِنْ مُدامٍ سَکَرٍ ذاتِ قِوامٍ
فی قُعُودٍ وَ قیامٍ فَظَهَرْنا وَ اخْتَفَیْنا
فَهَزَزْنا غُصْنَ مَجْدٍ فَنَثَرْنا تَمْرَ وَجْدٍ
فَاِذا نَحْنُ سُکاریٰ فَقَطَفْنا وَ اجْتَنَیْنا
صَدَّنا عَنْکُمْ ظِباءٌ حَسَدونا فَاَبَیْنا
وَ تَلاقَیْنا مِلاحًا فی فِناکُمْ خَفِراتٍ
فَتَعاشَقْنا بِغُنْجٍ فَصَبَوْنا وَ سَبَیْنا
عَذَلَ الْعاذِلُ یَوْمًا عَنْ هَواکُمْ ناصِحینا
اَنْ یَخافُوْا عَنْ هَواکُمْ فَسَمِعْنا وَ عَصَیْنا
وَ رَاَیْناکُمْ بُدورًا فی سَماواتِ الْمَعالی
فَاسْتَتَرْنا کَنُجُومٍ بِضِیاکُمْ وَ اهْتَدَیْنا
بَدْرُنا مِثْلُ خَطیبٍ اَمَّنا فی یَوْمِ عیدٍ
فَاصْطَفَفْنا حَوْلَ بَدْرٍ فی صَلٰوهٍ اِقْتَدَیْنا
فَدَهِشْنا مِنْ جَمالِ یُوسُفٍ ثُمَّ اَفَقْنا
فَاِذا کاساتُ راحٍ کَدِماءٍ بِیَدَیْنا
فَبِلا فَمٍّ شَرِبْنا وَ بِلا رُوحٍ سَکِرْنا
فَبِلا رَأْسٍ فَخَرْنا وَ بِلا رِجْلٍ سَرَیْنا
فَبِلا اَنْفٍ شَمِمْنا وَ بِلا عَقْلٍ فَهِمْنا
وَ بِلا شِدْقٍ ضَحِکْنا وَ بِلا عَیْنٍ بَکَیْنا
نَوَّرَ اللّهُ زَمانًا حازَنَا الْوَصْلُ اَمانًا
وَ سَقَی اللّهُ مَکانًا بِحَبیبٍ اِلْتَقَیْنا
وَ شَرِبْنا مِنْ مُدامٍ سَکَرٍ ذاتِ قِوامٍ
فی قُعُودٍ وَ قیامٍ فَظَهَرْنا وَ اخْتَفَیْنا
فَهَزَزْنا غُصْنَ مَجْدٍ فَنَثَرْنا تَمْرَ وَجْدٍ
فَاِذا نَحْنُ سُکاریٰ فَقَطَفْنا وَ اجْتَنَیْنا
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
