هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و اشتیاق خود به معشوق یا شخصیتی مقدس سخن می‌گوید. او از دوری و فراق شکایت کرده و از لحظات دیدار و نورانیت معشوق یاد می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که جز معشوق، کسی را نمی‌خواهد و از نسیم صبح و خیال وصال به عنوان تسلی‌بخش یاد می‌کند. همچنین، از فراق شیخ شمس‌الدین تبریزی اظهار تأسف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۷۳
طالَما بِتْنا بِلاکُمْ یا کِرامی وَ شْتَنا
یا حَبیبَ الرّوحِ اَیْنَ الْمُلْتَقیٰ اَوْحَشْتَنا
حَبَّذا شَمْسَ الْعُلیٰ مِنْ ساعَةٍ نَوَّرْتَنا
مَرْحَبًا بَدْرَ الدُّجیٰ مِنْ لَیْلَهٍ اَدْهَشْتَنا
لَیْسَ نَبْغی غَیْرَکُمْ قَدْ طالَ ما جَرَّبْتَنا
ما لَنا مَوْلًی سِواکُمْ طالَ ما فَتَّشْتَنا
یا نَسیمَ الصُّبْحِ اِنّی عِنْدَ ما بَشَّرْتَنی
یا خَیالَ الْوَصْلِ رُوحی عِنْدَ ما جَمَّشْتَنا
یا فِراقَ الشَّیْخِ شَمسِ الدّینِ مِنْ تَبْریزِنا
کَمْ تَریٰ فی وَجْهِنا آثارَ ما حَرَّشْتَنا
یا حَبیبَ الرّوحِ اَیْنَ الْمُلْتَقیٰ اَوْحَشْتَنا
حَبَّذا شَمْسَ الْعُلیٰ مِنْ ساعَةٍ نَوَّرْتَنا
مَرْحَبًا بَدْرَ الدُّجیٰ مِنْ لَیْلَهٍ اَدْهَشْتَنا
لَیْسَ نَبْغی غَیْرَکُمْ قَدْ طالَ ما جَرَّبْتَنا
ما لَنا مَوْلًی سِواکُمْ طالَ ما فَتَّشْتَنا
یا نَسیمَ الصُّبْحِ اِنّی عِنْدَ ما بَشَّرْتَنی
یا خَیالَ الْوَصْلِ رُوحی عِنْدَ ما جَمَّشْتَنا
یا فِراقَ الشَّیْخِ شَمسِ الدّینِ مِنْ تَبْریزِنا
کَمْ تَریٰ فی وَجْهِنا آثارَ ما حَرَّشْتَنا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
