هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به توصیف تجربههای روحانی و عرفانی میپردازد. شاعر از عشق الهی، سکر و صحو، و تجربههای معنوی سخن میگوید. او از سفر روحانی خود به سوی حقیقت و وصال با معشوق الهی صحبت میکند و از لذتها و رنجهای این سفر یاد میکند. در نهایت، شاعر به آرامش و رضایت دست مییابد و به دیگران نیز راهنمایی میکند.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربههای زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم خاص عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۷
سَبَقَ الْجَدُّ اِلَیْنا نَزَلَ الْحِبُّ عَلَیْنا
سَکَنَ الْعِشْقُ لَدَیْنا فَسَکَنّا وَ ثَوَیْنا
زَمَنُ الصَّحْوِ نَدامَهْ زَمَنُ السُّکْرِ کَرامَهْ
خَطَرُ الْعِشْقِ سَلامَهْ فَفُتِنّا وَ فَنَیْنا
فَسَقانا وَ سَبانا وَ کَلانا وَ رَعانا
وَ مِنَ الْغَیبِ اَتانا فَدَعانا وَ اَتَیْنا
فَوَجَدْناهُ رَفیقًا وَ مَناصًا وَ طَریقًا
وَ شَرابًا وَ رَحیقًا فَسَقانا وَ سَقَیْنا
صَدَقَ الْعِشْقُ مَقالًا کَرَمُ الْغَیْبِ تَوالیٰ
وَ مِنَ الْخُلْفِ تَعالیٰ فَوَفانا وَ وَفَیْنا
مَلَأَ الطّارِقُ کاسًا طَرَدَ الْکاسُ نُعاسًا
مَهَّدَ السُّکْرُ اَساسًا وَ عَلیٰ ذاکَ بَنَیْنا
فَرَأَیْنا خَفِراتٍ وَ مَغانٍ حَسَناتٍ
سُرُجًا فی ظُلُماتٍ فَدُهِشْنا وَ هَوَیْنا
فَاِلَیْهِنَّ نَظَرْنا فَشَکَرْنا وَ سَکِرْنا
وَ مِنَ السُّکْرِ عَبَرْنا کَفَتِ الْعَبْرَةُ زَیْنا
فَرَجَعْنا بِیَسارٍ وَ رُبًّی ذاتِ قَرارٍ
وَ حَکَیْنا لِمُشاةٍ وَ شَهِدْنا وَ اَلَیْنا
سَکَنَ الْعِشْقُ لَدَیْنا فَسَکَنّا وَ ثَوَیْنا
زَمَنُ الصَّحْوِ نَدامَهْ زَمَنُ السُّکْرِ کَرامَهْ
خَطَرُ الْعِشْقِ سَلامَهْ فَفُتِنّا وَ فَنَیْنا
فَسَقانا وَ سَبانا وَ کَلانا وَ رَعانا
وَ مِنَ الْغَیبِ اَتانا فَدَعانا وَ اَتَیْنا
فَوَجَدْناهُ رَفیقًا وَ مَناصًا وَ طَریقًا
وَ شَرابًا وَ رَحیقًا فَسَقانا وَ سَقَیْنا
صَدَقَ الْعِشْقُ مَقالًا کَرَمُ الْغَیْبِ تَوالیٰ
وَ مِنَ الْخُلْفِ تَعالیٰ فَوَفانا وَ وَفَیْنا
مَلَأَ الطّارِقُ کاسًا طَرَدَ الْکاسُ نُعاسًا
مَهَّدَ السُّکْرُ اَساسًا وَ عَلیٰ ذاکَ بَنَیْنا
فَرَأَیْنا خَفِراتٍ وَ مَغانٍ حَسَناتٍ
سُرُجًا فی ظُلُماتٍ فَدُهِشْنا وَ هَوَیْنا
فَاِلَیْهِنَّ نَظَرْنا فَشَکَرْنا وَ سَکِرْنا
وَ مِنَ السُّکْرِ عَبَرْنا کَفَتِ الْعَبْرَةُ زَیْنا
فَرَجَعْنا بِیَسارٍ وَ رُبًّی ذاتِ قَرارٍ
وَ حَکَیْنا لِمُشاةٍ وَ شَهِدْنا وَ اَلَیْنا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.