هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به توصیف تجربه‌های روحانی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از عشق الهی، سکر و صحو، و تجربه‌های معنوی سخن می‌گوید. او از سفر روحانی خود به سوی حقیقت و وصال با معشوق الهی صحبت می‌کند و از لذت‌ها و رنج‌های این سفر یاد می‌کند. در نهایت، شاعر به آرامش و رضایت دست می‌یابد و به دیگران نیز راهنمایی می‌کند.
رده سنی: 18+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم خاص عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۷

سَبَقَ الْجَدُّ اِلَیْنا نَزَلَ الْحِبُّ عَلَیْنا
سَکَنَ الْعِشْقُ لَدَیْنا فَسَکَنّا وَ ثَوَیْنا

زَمَنُ الصَّحْوِ نَدامَهْ زَمَنُ السُّکْرِ کَرامَهْ
خَطَرُ الْعِشْقِ سَلامَهْ فَفُتِنّا وَ فَنَیْنا

فَسَقانا وَ سَبانا وَ کَلانا وَ رَعانا
وَ مِنَ الْغَیبِ اَتانا فَدَعانا وَ اَتَیْنا

فَوَجَدْناهُ رَفیقًا وَ مَناصًا وَ طَریقًا
وَ شَرابًا وَ رَحیقًا فَسَقانا وَ سَقَیْنا

صَدَقَ الْعِشْقُ مَقالًا کَرَمُ الْغَیْبِ تَوالیٰ
وَ مِنَ الْخُلْفِ تَعالیٰ فَوَفانا وَ وَفَیْنا

مَلَأَ الطّارِقُ کاسًا طَرَدَ الْکاسُ نُعاسًا
مَهَّدَ السُّکْرُ اَساسًا وَ عَلیٰ ذاکَ بَنَیْنا

فَرَأَیْنا خَفِراتٍ وَ مَغانٍ حَسَناتٍ
سُرُجًا فی ظُلُماتٍ فَدُهِشْنا وَ هَوَیْنا

فَاِلَیْهِنَّ نَظَرْنا فَشَکَرْنا وَ سَکِرْنا
وَ مِنَ السُّکْرِ عَبَرْنا کَفَتِ الْعَبْرَةُ زَیْنا

فَرَجَعْنا بِیَسارٍ وَ رُبًّی ذاتِ قَرارٍ
وَ حَکَیْنا لِمُشاةٍ وَ شَهِدْنا وَ اَلَیْنا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.