هوش مصنوعی: این متن شعری است که از پایان یافتن دوران سختی و رسیدن به شادی و آرامش سخن می‌گوید. شاعر از رهایی از غم و فراق و رسیدن به وصال و خوشبختی صحبت می‌کند و از اینکه از شر ظلم و شقاوت نجات یافته، ابراز خوشحالی می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات ادبی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۸۵

اَتاکَ عِیدُ وِصال فَلا تَذُقْ حَزَنا
وَ نِلْتَ خَیْرَ رِیاض فَنِعْمَ ما سَکَنا

وَ زالَ عَنْکَ فِراقُ اَمَرُّ مِنْ صَبِر
وَ مِحْنَه فَتَنَتْنا وَ خابَ مَنْ فَتَنا

فَهُزَّ غُصْنَ سُعُود وَ کُلْ جَنا شَجَر
فَقَرَّ عَیْنُکَ مِنْهُ وَ نِعْمَ ذاکَ جَنا

فَطِبْ نَجَوْتَ مِنْ اَصْحابِ قَرْیَه ظَلَمَتْ
وَ نالَ قَلْبَکَ مِنْهُمْ شَقاوَهُ وَ عَنا
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.