هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به زیبایی از عمر کوتاه انسان و ارزش لحظات باقی‌مانده سخن می‌گوید. شاعر با اشاره به دفتر عمر و ورق باقی‌مانده، از لطف خداوند و شکرگزاری سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند جاودانگی، نور الهی و اسرار عرفانی اشاره می‌کند. در پایان، نام شمس‌الدین تبریزی به عنوان نماد روشنایی و حقیقت ذکر شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و مفاهیم عرفانی دارد. بنابراین، برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است.

غزل شمارهٔ ۳۲۷

از دفترِ عُمرِ ما، یکتا وَرَقی مانده‌ست
کَز غیرتِ لُطفِ آن، جانْ دَر قَلَقی مانده‌ست

بِنْوشته بر آن دفتر، حرفی زِ شِکَر خوشتَر
از خَجْلَتِ آن حَرفَش، مَهْ دَر عَرَقی مانده‌ست

عُمرِ اَبَدی تابانْ اَنْدَر وَرَقِ بُستان
نی خوفْ زِ تَحویلی، نی جایِ دَقی مانده‌ست

نامَشْ وَرَقی بوده، مُلْکِ اَبَد اَنْدَر وِیْ
اسرارِ همه پاکانْ آن جا شَفَقی مانده‌ست

پیچیده وَرَق بر وِیْ، نوری زِ خداوندی
شَمسُ الْحَقِ تبریزی، روشن حَدَقی مانده‌ست
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.