تو را در دِلْبَریْ دستی تمام است
مرا در بی‌دلی درد و سقام است

به جُز با رویِ خوبَت عشق‌بازی
حَرام است و حَرام است و حَرام است

همه فانیّ و خوانِ وَحدتِ تو
مُدام است و مُدام است و مُدام است

چو چَشمِ خود بِمالَم، خود جُزِ تو
کدام است و کدام است و کدام است

جهان بر رویِ تو از بَهرِ روپوش
لِثام است و لِثام است و لِثام است

به هر دَم از زبان عشق بر ما
سَلام است و سلام است و سلام است

زِ هَر ذَرّه به گفتِ بی‌زبانی
پیام است و پیام است و پیام است

غَم و شادیِّ ما در پیشِ تَختَت
غُلام است و غُلام است و غُلام است

اگرچه اُشْترِ غَم هَست گُرگین
اَمام است و اَمام است و اَمام است

پَسِ آن، اُشتُرِ شادیِّ پُرشیر
خِتام است و خِتام است و خِتام است

تو را در بینیِ این هر دو اُشْتُر
زِمام است و زِمام است و زِمام است

نه آن شیری که آخِر طِفْلِ جان را
فِطام است و فِطام است و فِطام است

از آن شیری که جویِ خُلْد از وِیْ
نِظام است و نِظام است و نِظام است

خَمُش کردم که غیرت بر دَهانَم
لِگام است و لِگام است و لِگام است

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir