هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عشق، طبیعت، و وصال سخن می‌گوید. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و رسیدن به سعادت و وصال صحبت می‌کند و مخاطب را به بیداری و حرکت به سوی این وصال دعوت می‌کند. همچنین، از رهایی از دنیای مادی و رسیدن به معنویت و کمال سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.

غزل شمارهٔ ۴۷۳

هر نَفَس آوازِ عشق می‌رَسَد از چپ و راست
ما به چَمَن می‌رَویم عَزْمِ تماشا کِه راست

نوبَتِ خانه گُذشت نوبَتِ بُستان رَسید
صُبحِ سَعادت دَمید وَقتِ وِصال و لِقاست

ای شَهِ صاحِب قِران خیز زِ خوابِ گِران
مَرکَبِ دولت بِران نوبَتِ وَصلْ آنِ ماست

طَبْلِ وَفا کوفْتَند راهِ سَما روفْتَند
عیشِ شما نَقْد شُد نَسیهٔ فردا کجاست؟

روم بَرآوَرْد دست زَنگیِ شب را شِکَست
عالَمِ بالا و پَست پُرلَمَعان و صَفاست

ای خُنُک آن را که او رَسْت ازین رنگ و بو
زان که جُزین رنگ و بو در دل و جانْ رَنگ‌هاست

ای خُنُک آن جان و دل کو رَهَد از آب و گِل
گر چه دَرین آب و گِل دَسْتگَهِ کیمیاست
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.