هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعات عشق، معرفت، انسانیت و رابطه‌ی انسان با خدا و جهان می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق الهی، معرفت نفس، وحدت وجود و نقش انسان در جهان سخن می‌گوید. همچنین، به مسائلی مانند آزادی روح، محدودیت‌های جسمانی و حس‌ها، و اهمیت عشق در رسیدن به حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. همچنین، برخی از عبارات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.
غزل شمارهٔ ۴۷۸
وجودِ من به کَفِ یارْ جُز که ساغَر نیست
نگاه کُن به دو چَشمَم اَگَرْت باور نیست
چو ساغَرَم دلِ پُرخونْ من و تَنِ لاغَر
به دستِ عشقْ که زَرد و نِزار و لاغَر نیست؟
به غیرِ خونِ مُسلمانْ نمی‌خورَد این عشق
بیا به گوشِ تو گویم عَجَب که کافَر نیست
هزار صورتِ زایدْ چو آدم و حَوّا
جهان پُر است زِ نَقْشِ وِیْ او مُصَوَّر نیست
صَلاحِ ذَرّهٔ صَحرا و قطرهٔ دریا
بِدانَد و مَدَد آرَد که عِلْمِ او کَر نیست
به هر دَمی دلِ ما را گُشایَد و بَندد
چرا دِلَش نَشِناسَد به فِعْلَش اَرْ خَر نیست؟
خَر از گُشادن و بَستن به دستِ خَربَنده
شُده‌ست عارف و دانَد که اوست دیگر نیست
چو بینَدَش سَر و گوشِ خَرانه جُنبانَد
نِدایِ او بِشِناسَد که او مُنَکَّر نیست
زِ دستِ او عَلَف و آب‌هایِ خوش خورده‌ست
عَجَب عَجَب زِ خدا مَر تو را چُنان خَور نیست؟
هزار بار بِبَسْتَت به درد و ناله زدی
چه مُنْکِری؟ که خدا در خِلاصْ مُضْطَر نیست
چو کافِران نَنَهی سَر مَگَر به وَقتِ بَلا
به نیم حَبّه نَیَرزَد سَری کَزان سَر نیست
هزار صورتِ جانْ در هوا هَمی‌پَرَّد
مِثالِ جَعفرِ طَیّار اگر چه جعفر نیست
وَلیک مُرغِ قَفَص از هوا کجا دانَد؟
گُمان بَرَد زِ نَژَنْدی که خود مرا پَر نیست
سَر از شِکافِ قَفَص هر نَفَس کُند بیرون
سَرَش بِگُنجد و تَنْ نی از آن که کُلْ سَر نیست
شِکافِ پنج حِسِ تو شِکافِ آن قَفَص است
هزارْ مَنْظَره بینیّ و رَهْ به مَنْظَر نیست
تَنِ تو هیزُمِ خُشک است و آن نَظَر آتش
چو نیک دَرنِگَریْ جُمله جُز که آذر نیست
نه هیزُم است که آتش شُده‌ست در سوزش
بدان که هیزُمْ نور است اگر چه اَنْوَر نیست
برایِ گوشِ کسانی که بعدِ ما آیَنْد
بگویم و بِنَهَم عُمرِ ما مؤخَّر نیست
که گوششان بِگرفته‌ست عشق و می‌آرَد
زِ راه‌هایِ نهانی که عقلْ رَهبر نیست
بِخُفت چَشمِ محمَّد ضَعیف گشت رَباب
مَخُسب گنجِ زَر است این سُخَنْ اگر زَر نیست
خَلایِقْ اَخْتَر و خورشیدْ شَمسِ تبریزی
کُدام اَخْتَر کَزْ شَمسِ او مُنَوَّر نیست
نگاه کُن به دو چَشمَم اَگَرْت باور نیست
چو ساغَرَم دلِ پُرخونْ من و تَنِ لاغَر
به دستِ عشقْ که زَرد و نِزار و لاغَر نیست؟
به غیرِ خونِ مُسلمانْ نمی‌خورَد این عشق
بیا به گوشِ تو گویم عَجَب که کافَر نیست
هزار صورتِ زایدْ چو آدم و حَوّا
جهان پُر است زِ نَقْشِ وِیْ او مُصَوَّر نیست
صَلاحِ ذَرّهٔ صَحرا و قطرهٔ دریا
بِدانَد و مَدَد آرَد که عِلْمِ او کَر نیست
به هر دَمی دلِ ما را گُشایَد و بَندد
چرا دِلَش نَشِناسَد به فِعْلَش اَرْ خَر نیست؟
خَر از گُشادن و بَستن به دستِ خَربَنده
شُده‌ست عارف و دانَد که اوست دیگر نیست
چو بینَدَش سَر و گوشِ خَرانه جُنبانَد
نِدایِ او بِشِناسَد که او مُنَکَّر نیست
زِ دستِ او عَلَف و آب‌هایِ خوش خورده‌ست
عَجَب عَجَب زِ خدا مَر تو را چُنان خَور نیست؟
هزار بار بِبَسْتَت به درد و ناله زدی
چه مُنْکِری؟ که خدا در خِلاصْ مُضْطَر نیست
چو کافِران نَنَهی سَر مَگَر به وَقتِ بَلا
به نیم حَبّه نَیَرزَد سَری کَزان سَر نیست
هزار صورتِ جانْ در هوا هَمی‌پَرَّد
مِثالِ جَعفرِ طَیّار اگر چه جعفر نیست
وَلیک مُرغِ قَفَص از هوا کجا دانَد؟
گُمان بَرَد زِ نَژَنْدی که خود مرا پَر نیست
سَر از شِکافِ قَفَص هر نَفَس کُند بیرون
سَرَش بِگُنجد و تَنْ نی از آن که کُلْ سَر نیست
شِکافِ پنج حِسِ تو شِکافِ آن قَفَص است
هزارْ مَنْظَره بینیّ و رَهْ به مَنْظَر نیست
تَنِ تو هیزُمِ خُشک است و آن نَظَر آتش
چو نیک دَرنِگَریْ جُمله جُز که آذر نیست
نه هیزُم است که آتش شُده‌ست در سوزش
بدان که هیزُمْ نور است اگر چه اَنْوَر نیست
برایِ گوشِ کسانی که بعدِ ما آیَنْد
بگویم و بِنَهَم عُمرِ ما مؤخَّر نیست
که گوششان بِگرفته‌ست عشق و می‌آرَد
زِ راه‌هایِ نهانی که عقلْ رَهبر نیست
بِخُفت چَشمِ محمَّد ضَعیف گشت رَباب
مَخُسب گنجِ زَر است این سُخَنْ اگر زَر نیست
خَلایِقْ اَخْتَر و خورشیدْ شَمسِ تبریزی
کُدام اَخْتَر کَزْ شَمسِ او مُنَوَّر نیست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
