هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از قدرت و شکوه خود و همراهانش سخن می‌گوید. او از عناصر مختلف طبیعت و اساطیر مانند دیو و پری، سلیمان، رستم دستان، یوسف و دیگران استفاده می‌کند تا بر عظمت و برتری خود تأکید کند. شاعر همچنین از مفاهیمی مانند عشق، شادی، رضایت و تقدیر سخن می‌گوید و بیان می‌کند که همه چیز تحت فرمان اوست.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اساطیری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتوان آن‌ها را به درستی درک کرد.
غزل شمارهٔ ۵۰۴
خیز که امروز جهانْ آنِ ماست
جان و جهانْ ساقی و مهمانِ ماست
در دل و در دیدهٔ دیو و پَری
دَبْدَبهٔ فَرِّ سُلَیمانِ ماست
رُستمِ دَستان و هزاران چو او
بنده و بازیچهٔ دَستانِ ماست
بَس نَبُوَد مصرِ مرا این شَرَف
این که شَهَش یوسُفِ کَنْعانِ ماست؟
خیز که فرمانْ دهِ جان و جهان
از کَرَم امروزْ به فرمانِ ماست
زُهره و مَهْ دَف زَنِ شادیِّ ماست
بُلبُلِ جانْ مَستِ گُلِستانِ ماست
کاسهٔ اَرْزاقْ پَیاپِی شُده است
کیسهٔ اِقْبالْ حُرُمْدانِ ماست
شاهِ شَهی بَخش، طَرَب سازِ ماست
یارِ پَری روی، پَری خوانِ ماست
آن مَلِکِ مَفْخَرِ چوگان و گوی
شُکْر که امروز به میدانِ ماست
آن مَلِکِ مَملَکَتِ جان و دل
در دل و در جانِ پَریشانِ ماست
کیست در آن گوشهٔ دل تَن زده؟
پیش کَشَش کو شِکَرِستانِ ماست
خازِنِ رِضْوان که مِهِ جَنَّت است
مَستِ رضایِ دلِ رِضْوانِ ماست
شور دَراَفکنده و پنهان شُده
او نَمَکِ عُمر و نَمَکدانِ ماست
گوشه گرفته‌ست و جهانْ مَستِ اوست
او خَضِر و چَشمهٔ حیوانِ ماست
چون نَمَکِ دیگ و چو جانْ در بَدَن
از همه ظاهرتَر و پنهانِ ماست
نیست نماینده و خود جُمله اوست
خود همه ماییم، چو او آنِ ماست
بیش مگو حُجَّت و بُرهان که عشق
در خَمُشی حُجَّت و بُرهانِ ماست
جان و جهانْ ساقی و مهمانِ ماست
در دل و در دیدهٔ دیو و پَری
دَبْدَبهٔ فَرِّ سُلَیمانِ ماست
رُستمِ دَستان و هزاران چو او
بنده و بازیچهٔ دَستانِ ماست
بَس نَبُوَد مصرِ مرا این شَرَف
این که شَهَش یوسُفِ کَنْعانِ ماست؟
خیز که فرمانْ دهِ جان و جهان
از کَرَم امروزْ به فرمانِ ماست
زُهره و مَهْ دَف زَنِ شادیِّ ماست
بُلبُلِ جانْ مَستِ گُلِستانِ ماست
کاسهٔ اَرْزاقْ پَیاپِی شُده است
کیسهٔ اِقْبالْ حُرُمْدانِ ماست
شاهِ شَهی بَخش، طَرَب سازِ ماست
یارِ پَری روی، پَری خوانِ ماست
آن مَلِکِ مَفْخَرِ چوگان و گوی
شُکْر که امروز به میدانِ ماست
آن مَلِکِ مَملَکَتِ جان و دل
در دل و در جانِ پَریشانِ ماست
کیست در آن گوشهٔ دل تَن زده؟
پیش کَشَش کو شِکَرِستانِ ماست
خازِنِ رِضْوان که مِهِ جَنَّت است
مَستِ رضایِ دلِ رِضْوانِ ماست
شور دَراَفکنده و پنهان شُده
او نَمَکِ عُمر و نَمَکدانِ ماست
گوشه گرفته‌ست و جهانْ مَستِ اوست
او خَضِر و چَشمهٔ حیوانِ ماست
چون نَمَکِ دیگ و چو جانْ در بَدَن
از همه ظاهرتَر و پنهانِ ماست
نیست نماینده و خود جُمله اوست
خود همه ماییم، چو او آنِ ماست
بیش مگو حُجَّت و بُرهان که عشق
در خَمُشی حُجَّت و بُرهانِ ماست
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
