هوش مصنوعی:
متن فوق یک شعر عرفانی و معنوی است که در آن شاعر به ستایش و نیایش معشوق الهی می‌پردازد. او از معشوق به عنوان پشتیبان، تکیه‌گاه، مونس تنهایی و نجات‌دهنده یاد می‌کند و احساس وابستگی و عشق عمیق خود را بیان می‌دارد. در نهایت، شاعر به سکوت روی می‌آورد، اما معشوق رازهایش را فاش می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که درک آن به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از زبان ادبی و استعاری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۳۰
یا سندا لحاظه عاقلتی و مسکنی
یا ملکا جواره مکتنفی و مؤمنی
انت عماد بنیتی انت عتاد منیتی
انت کمال ثروتی انت نصاب مخزنی
قره کل منظر مقصد کل مشتری
قوه کل ناعش قدره کل منحنی
انت ولی نعمتی مونس لیل وحدتی
انت کروم نائل حول جناه نجتنی
سید کل مالک مخلص کل هالک
هادی کل سالک ناعش کل منثنی
چند خموش می‌کنم سوی سکوت می‌روم
هوش مرا به رغم من ناطق راز می‌کنی
یا ملکا جواره مکتنفی و مؤمنی
انت عماد بنیتی انت عتاد منیتی
انت کمال ثروتی انت نصاب مخزنی
قره کل منظر مقصد کل مشتری
قوه کل ناعش قدره کل منحنی
انت ولی نعمتی مونس لیل وحدتی
انت کروم نائل حول جناه نجتنی
سید کل مالک مخلص کل هالک
هادی کل سالک ناعش کل منثنی
چند خموش می‌کنم سوی سکوت می‌روم
هوش مرا به رغم من ناطق راز می‌کنی
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
