۲۹۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۲۹

یا وَلی نِعْمَتی وَ سُلطانی
سابِقَ الْحُسْنِ ما لَه ثانی

اَنْتَ بَحْرٌ تُحیطُ بِالدُّنْیا
مُدَّمِنْ جَوْهَرٍ وَ مَرْجانِ

کانَ بُنْیانُ عَبْدِ کُم خَرِبًا
رَمَّنی هو وَ شَیَّدَ ارْکانی

کَیْفَ هٰذَاالْجَفا وَ اَنْتَ وَفا؟
کَیْفَ اَرْدَیْتَنی بِنِسْیانِ

حَیَّةُ الْبَیْنِ کُلَّما هاجَت
لَسَعَتْ مِثْلَ لَسْعِ ثُعْبانِ

ظَلَّ خَدّی مُزَعْفَرًا کَدِرًا
سالَ دَمْعی کَمایعٍ آن

اِرْعَ قَلْبًا هَواکَ ساکِنُهُ
لَیْسَ لی غَیْرُ عَطْفِکُمْ بانی

شَمِتَت فِی الشُّجونِ اَعْدائی
کَمْ تَباکَوْا عَلَیَّ اِخْوانی

یا مُحیطًا بِروحِهِ الدُّنیا
اَنْتَ بِالرُّوحِ حاضِرٌ دانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.