هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با استفاده از تمثیل‌ها و استعاره‌های مختلف، مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را بیان می‌کند. در این شعر، موضوعاتی مانند عدالت، تلاش و پاداش، طمع، و عواقب اعمال نادرست مطرح شده‌اند. شاعر از مثال‌هایی مانند خوردن میوه‌های نادر، خدمت به قیصر، و عواقب دزدی برای انتقال پیام‌های خود استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تمثیل‌ها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۵۲۹
خامی سویِ پالیزِ جان آمد که تا خَربُز خورَد
دیدی تو یا خود دید کَس کَنْدَر جهانْ خَرْ بُز خورَد؟
تَروندهٔ پالیزِ جان هر گاو و خَر را کِی رَسَد؟
زان میوه‌هایِ نادره زیرک دل و گُربُز خورَد
آن کَس که در مغرب بُوَد یابد خورِش از اَنْدَلُس
وان کَس که در مشرق بُوَد او نِعْمَتِ هُرمُز خورَد
چون خِدمَتِ قیصر کُند او راتِبه‌یْ قیصر خوَرد
چون چاکرِ اُربُز بُوَد از مَطْبَخِ اُربُز خورَد
آن کو به غَصْب و دُزدی‌یی آهنگِ پالیزی کُند
از داد و داور عاقِبَت اِشْکَنجه‌هایِ غُز خورَد
تُرک آن بُوَد کَزْ بیمِ او دیه از خَراجْ ایمِن بُوَد
تُرک آن نباشد کَزْ طَمَع سیلیِّ هر قُنْسُز خورَد
وان عقل پُرمغزی که او در نوبهاری دَررَسَد
از پوست‌ها فارغ شود کِی غُصّهٔ قُنْدُز خورَد؟
صَفرایی‌یی کَزْ طَبْعِ بَد از نارِ شیرین می‌رَمَد
نارِ تُرُش خواهد ولی آن بِهْ که نارِ مُز خورَد
خامُش نخواهد خورْد خود این راح‌هایِ روح را
آن کَس که از جوعُ الْبَقَر دَهْ مَرده ماش و رُز خورَد
دیدی تو یا خود دید کَس کَنْدَر جهانْ خَرْ بُز خورَد؟
تَروندهٔ پالیزِ جان هر گاو و خَر را کِی رَسَد؟
زان میوه‌هایِ نادره زیرک دل و گُربُز خورَد
آن کَس که در مغرب بُوَد یابد خورِش از اَنْدَلُس
وان کَس که در مشرق بُوَد او نِعْمَتِ هُرمُز خورَد
چون خِدمَتِ قیصر کُند او راتِبه‌یْ قیصر خوَرد
چون چاکرِ اُربُز بُوَد از مَطْبَخِ اُربُز خورَد
آن کو به غَصْب و دُزدی‌یی آهنگِ پالیزی کُند
از داد و داور عاقِبَت اِشْکَنجه‌هایِ غُز خورَد
تُرک آن بُوَد کَزْ بیمِ او دیه از خَراجْ ایمِن بُوَد
تُرک آن نباشد کَزْ طَمَع سیلیِّ هر قُنْسُز خورَد
وان عقل پُرمغزی که او در نوبهاری دَررَسَد
از پوست‌ها فارغ شود کِی غُصّهٔ قُنْدُز خورَد؟
صَفرایی‌یی کَزْ طَبْعِ بَد از نارِ شیرین می‌رَمَد
نارِ تُرُش خواهد ولی آن بِهْ که نارِ مُز خورَد
خامُش نخواهد خورْد خود این راح‌هایِ روح را
آن کَس که از جوعُ الْبَقَر دَهْ مَرده ماش و رُز خورَد
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
