هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق و عرفان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که عشق واقعی هرگز از بین نمی‌رود و کسی که به عشق حقیقی دست یابد، هرگز بیچاره و آواره نخواهد شد. همچنین، تأکید می‌کند که عاشقان واقعی هرگز از پای نمی‌افتند و عشق آن‌ها پایدار است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌ی عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۱۰
نانْ پاره زِ من بِسْتان جانْ پاره نخواهد شُد
آوارهٔ عشقِ ما آواره نخواهد شُد
آن را که مَنَم خِرقه عُریان نشود هرگز
وان را که مَنَم چاره بیچاره نخواهد شُد
آن را که مَنَم مَنْصِب مَعْزول کجا گردد؟
آن خاره که شُد گوهر او خاره نخواهد شُد
آن قبلهٔ مُشتاقان ویران نشود هرگز
وان مُصْحَفِ خاموشان سی‌پاره نخواهد شُد
از اشک شود ساقی این دیدهٔ من لیکِن
بی‌نرگسِ مَخْٰمُورَش خَمّاره نخواهد شُد
بیمار شود عاشق امّا بِنِمی میرد
ماه اَرْچه که لاغَر شُد اِسْتاره نخواهد شُد
خاموش کنُ و چندین غَمْ خواره مَشو آخِر
آن نَفْس که شُد عاشق اَمّاره نخواهد شُد
آوارهٔ عشقِ ما آواره نخواهد شُد
آن را که مَنَم خِرقه عُریان نشود هرگز
وان را که مَنَم چاره بیچاره نخواهد شُد
آن را که مَنَم مَنْصِب مَعْزول کجا گردد؟
آن خاره که شُد گوهر او خاره نخواهد شُد
آن قبلهٔ مُشتاقان ویران نشود هرگز
وان مُصْحَفِ خاموشان سی‌پاره نخواهد شُد
از اشک شود ساقی این دیدهٔ من لیکِن
بی‌نرگسِ مَخْٰمُورَش خَمّاره نخواهد شُد
بیمار شود عاشق امّا بِنِمی میرد
ماه اَرْچه که لاغَر شُد اِسْتاره نخواهد شُد
خاموش کنُ و چندین غَمْ خواره مَشو آخِر
آن نَفْس که شُد عاشق اَمّاره نخواهد شُد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
۱۴۱۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
