هوش مصنوعی:
این متن به مفاهیم فلسفی و عرفانی می‌پردازد و بر قدرت و حکمت خداوند تأکید می‌کند. در این شعر، شاعر بیان می‌کند که هرچند انسان تلاش می‌کند تا مشکلات خود را حل کند، اما در نهایت همه چیز به اراده و حکمت خداوند بستگی دارد. همچنین، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که برخی از تلاش‌های انسان ممکن است بی‌فایده باشد و تنها با توکل به خداوند می‌توان به آرامش و قدرت رسید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۳۰
گَر دیو و پَری حارِس با تیغ و سِپَر باشد
چون حُکْمِ خدا آید آن زیر و زَبَر باشد
بر هر چه اُمیدَسْتَت کِی گیرد او دَستَت
بر شکلِ عَصا آید وان مارِ دو سَر باشد
وان غُصّه که می‌گویی آن چاره نکردم دی
هر چاره که پِنْداری آن نیز غَرَر باشد
خودکرده شِمُر آن را چه خیزد از آن سودا
اَنْدَر پِیِ صد چون آن صد دامِ دِگَر باشد
آن چاره هَمی‌کردم آن مات نمی‌آمد
آن چارهٔ لَنْگَت را آخِر چه اثر باشد؟
از ماتْ تو قوتی کُن یاقوتْ شو او را تو
تا او تو شوی تو او این حِصْن و مَفَر باشد
چون حُکْمِ خدا آید آن زیر و زَبَر باشد
بر هر چه اُمیدَسْتَت کِی گیرد او دَستَت
بر شکلِ عَصا آید وان مارِ دو سَر باشد
وان غُصّه که می‌گویی آن چاره نکردم دی
هر چاره که پِنْداری آن نیز غَرَر باشد
خودکرده شِمُر آن را چه خیزد از آن سودا
اَنْدَر پِیِ صد چون آن صد دامِ دِگَر باشد
آن چاره هَمی‌کردم آن مات نمی‌آمد
آن چارهٔ لَنْگَت را آخِر چه اثر باشد؟
از ماتْ تو قوتی کُن یاقوتْ شو او را تو
تا او تو شوی تو او این حِصْن و مَفَر باشد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
