هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های روحانی سخن می‌گوید. او از دلدادگی به معشوقی الهی و تأثیرات عمیق این عشق بر وجود خود می‌گوید. شاعر از تجربه‌های عرفانی خود، مانند دیدن جمال معشوق و تأثیر آن بر جهان هستی، سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند تجلی الهی و عشق معنوی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۴۳

در کویِ خَراباتْ مرا عشقْ کَشان کرد
آن دِلْبَرِ عَیّارْ مرا دید نشان کرد

من در پِیِ آن دِلْبَرِ عَیّار بِرَفتم
او رویِ خود آن لحظه زِ من باز نَهان کرد

من در عَجَب افتادم از آن قُطبِ یگانه
کَزْ یک نَظَرش جُمله وجودَمْ همه جان کرد

ناگاه یک آهو بُد و صد رَنگ عِیان شُد
کَزْ تابشِ حُسنَش مَهْ و خورشید فَغان کرد

آن آهویِ خوش نافْ به تبریز رَوان گشت
بغدادِ جهان را به بَصیرت هَمَدان کرد

آن کَس که وِرا کرد به تَقلید سُجودی
فَرخُنده و بُگْزیده و مَحبوبِ زمان کرد

آن‌ها که بِگُفتند که ما کامِل و فَردیم
سَرگشته و سودایی و رُسوایِ جهان کرد

سُلطانِ عَرَفْناکْ بُدَش مَحْرَمِ اسرار
تا سِرِّ تَجَلّیِّ اَزَل جُمله بیان کرد

شَمسُ الْحَقِ تبریز چو بُگْشاد پَرِ عشق
جِبْریلِ امین را زِ پِیِ خویش دَوان کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.