هوش مصنوعی:
این متن به موضوعاتی مانند تقدیر و تدبیر، قدرت الهی، عشق و رهایی از مرگ، و انتخاب مسیر درست زندگی می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که انسان هرچند تلاش کند، تقدیر نهایی در دست خداوند است و عشق می‌تواند انسان را از ترس مرگ رها کند. همچنین، توصیه می‌شود که انسان از طمع و حرص دوری کند و جایگاه مناسب خود را در زندگی انتخاب کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن، نیاز به درک و تجربه‌ی زندگی برای فهم کامل دارد. این مفاهیم برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
غزل شمارهٔ ۶۴۷
تَدبیر کُند بَنده و تَقدیر نَدانَد
تَدبیرْ به تَقدیرِ خداوند چه مانَد؟
بَنده چو بِیَندیشَد پیداست چه بیند
حیلَت بِکُند لیک خدایی بِنَدانَد
گامی دو چُنان آید کو راست نَهاده‌ست
وان گاه کِه داند که کُجاهاش کَشانَد؟
اِسْتیزه مَکُن مَمْلَکَتِ عشق طَلَب کُن
کین مَمْلَکَتَت از مَلِکُ الْموت رَهانَد
شَهْ را تو شکاری شو کَم گیر شکاری
کِاشْکارِ تو را بازِ اَجَلْ بازسِتانَد
خامُش کُن و بُگْزین تو یکی جایْ قَراری
کان جا که گُزینی مَلِک آن جات نِشانَد
تَدبیرْ به تَقدیرِ خداوند چه مانَد؟
بَنده چو بِیَندیشَد پیداست چه بیند
حیلَت بِکُند لیک خدایی بِنَدانَد
گامی دو چُنان آید کو راست نَهاده‌ست
وان گاه کِه داند که کُجاهاش کَشانَد؟
اِسْتیزه مَکُن مَمْلَکَتِ عشق طَلَب کُن
کین مَمْلَکَتَت از مَلِکُ الْموت رَهانَد
شَهْ را تو شکاری شو کَم گیر شکاری
کِاشْکارِ تو را بازِ اَجَلْ بازسِتانَد
خامُش کُن و بُگْزین تو یکی جایْ قَراری
کان جا که گُزینی مَلِک آن جات نِشانَد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
