هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا جلال‌الدین رومی است که با استفاده از استعاره‌های زیبا و عمیق، به موضوعاتی مانند رهایی از قید و بندهای دنیوی، جست‌وجوی حقیقت، و رسیدن به کمال معنوی می‌پردازد. شاعر از مرغان (نماد روح انسان) می‌پرسد که آیا از قفس دنیا رها شده‌اند یا هنوز در دام آن گرفتارند. همچنین، به مفاهیمی مانند تولد دوباره، رسیدن به حقیقت، و نور الهی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و فلسفه دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۵۶
مُرغان که کُنون از قَفَصِ خویش جُدایید
رُخْ باز نِمایید و بگویید کجایید؟
کَشتیِّ شما مانْد بَرین آب شِکَسْته
ماهی صِفَتان یک دَم ازین آب بَرآیید
یا قالَبْ بِشْکَست و بدان دوست رَسیده‌ست
یا دام بِشُد از کَف و از صید جُدایید؟
امروزْ شما هیزُمِ آن آتشِ خویشید؟
یا آتَشِتانْ مُرد شما نورِ خدایید؟
آن بادْ وَبا گشت شما را فَسُرانید؟
یا بادِ صَبا گشت به هر جا که دَرآیید؟
در هر سُخَن از جانِ شما هست جوابی
هر چند دَهان را به جوابی نَگُشایید
در هاوَنِ ایّام چه دُرها که شِکَستید
آن سُرمهٔ دیده‌ست بِسایید بِسایید
ای آن کِه بِزادیْت چو در مرگ رَسیدید
این زادنِ ثانی‌ست بِزایید بِزایید
گَر هِند وَگَر تُرک بِزادیْت دُوُم بار
پیدا شود آن روز که روبَنْد گُشایید
وَرْزان که سِزیدیْت به شَمسُ الْحَقِ تبریز
وَاللَّهْ که شما خاصِبَکِ روز سِزایید
رُخْ باز نِمایید و بگویید کجایید؟
کَشتیِّ شما مانْد بَرین آب شِکَسْته
ماهی صِفَتان یک دَم ازین آب بَرآیید
یا قالَبْ بِشْکَست و بدان دوست رَسیده‌ست
یا دام بِشُد از کَف و از صید جُدایید؟
امروزْ شما هیزُمِ آن آتشِ خویشید؟
یا آتَشِتانْ مُرد شما نورِ خدایید؟
آن بادْ وَبا گشت شما را فَسُرانید؟
یا بادِ صَبا گشت به هر جا که دَرآیید؟
در هر سُخَن از جانِ شما هست جوابی
هر چند دَهان را به جوابی نَگُشایید
در هاوَنِ ایّام چه دُرها که شِکَستید
آن سُرمهٔ دیده‌ست بِسایید بِسایید
ای آن کِه بِزادیْت چو در مرگ رَسیدید
این زادنِ ثانی‌ست بِزایید بِزایید
گَر هِند وَگَر تُرک بِزادیْت دُوُم بار
پیدا شود آن روز که روبَنْد گُشایید
وَرْزان که سِزیدیْت به شَمسُ الْحَقِ تبریز
وَاللَّهْ که شما خاصِبَکِ روز سِزایید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
