هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از دلی سخن می‌گوید که از غم و اندوه دور است و تنها با عشق و عاشقان همدم می‌شود. او آرزو می‌کند که غم از جهان رخت بربندد و همه به شادی و خوشی دست یابند. شاعر همچنین به مفاهیمی مانند توبه، سعادت و تغییر شخصیت افراد اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند توبه و تغییر شخصیت نیاز به تجربه و درک بیشتری از زندگی دارند.
غزل شمارهٔ ۶۶۴
دلی دارمْ که گِردِ غَم نگردد
مَیی دارمْ که هرگز کَم نگردد
دلی دارمْ که خویِ عشق دارد
که جُز با عاشقانْ هَمدَم نگردد
خَطی بِسْتانم از میرِ سَعادت
که دیگر غَم دَرین عالَم نگردد
چو خاص و عامْ آبِ خِضْر نوشَند
دِگَر کَس سُخرهٔ ماتَم نگردد
اگر فاسِق بُوَد زاهِد کُنَنْدَش
وَگَر زاهِد بُوَد بَلْعَم نگردد
چو یابد نَردبانْ بر چَرخْ شادی
زِ غَم چون چَرخْ پُشتَش خَم نگردد
چو خُرَّم شاهِ عشقْ از دل بُرون جَست
کِه باشد که خوش و خُرَّم نگردد؟
زِ سایه‌یْ طُرِّه‌هایِ دَرهَمِ او
زِ هر همسایه‌یی دَرهَم نگردد
بِکُن توبه زِ گفتار اَرْچه توبه
از آن توبه شِکَن مُحْکَم نگردد
مَیی دارمْ که هرگز کَم نگردد
دلی دارمْ که خویِ عشق دارد
که جُز با عاشقانْ هَمدَم نگردد
خَطی بِسْتانم از میرِ سَعادت
که دیگر غَم دَرین عالَم نگردد
چو خاص و عامْ آبِ خِضْر نوشَند
دِگَر کَس سُخرهٔ ماتَم نگردد
اگر فاسِق بُوَد زاهِد کُنَنْدَش
وَگَر زاهِد بُوَد بَلْعَم نگردد
چو یابد نَردبانْ بر چَرخْ شادی
زِ غَم چون چَرخْ پُشتَش خَم نگردد
چو خُرَّم شاهِ عشقْ از دل بُرون جَست
کِه باشد که خوش و خُرَّم نگردد؟
زِ سایه‌یْ طُرِّه‌هایِ دَرهَمِ او
زِ هر همسایه‌یی دَرهَم نگردد
بِکُن توبه زِ گفتار اَرْچه توبه
از آن توبه شِکَن مُحْکَم نگردد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۶۵
نظرها و حاشیه ها
ارغوان
۱۴۰۱/۱۲/۱۸ ۱۸:۰۵
من داستان ملت عشق را میخواندم که شخصیت شمس تبریزی به شدت من را جلب خود کرد و آرزو کردم که ای کاش شخصی همانند شمس در زندگی ام حضور داشته باشد که من را همچون شخصیت های دیگر داستان همچون کتابی بخواند .از شدت ناراحتی گریه کردم و به حیاط خانه مان رفتم و با خداوند سخن گفتم و از او تقاضا کردم آرزویم را به گوش شمس تبریزی برساند . سپس وارد دیوان شمس مولانا در گنجور شدم و شانسی با این قطعه برخورد کردم و به دنبال تفسیرش بودم که وارد سایت شما شدم .
