هوش مصنوعی:
این متن به بیان احساسات و تفکراتی می‌پردازد که در غیاب معشوق یا استاد، زندگی بی‌معنا و پوچ می‌شود. شاعر از تشبیهاتی مانند خاشاک در باد، مرغ خانگی که از اوج می‌پرد، و شمشیر چوبین در برابر شمشیر پولادین استفاده می‌کند تا نشان دهد که بدون حضور آن شخص، همه چیز بی‌ارزش و ناقص است. همچنین، شاعر به عهدی که شکسته شده اشاره می‌کند و ابراز می‌دارد که در روز داد، صبر خواهد داشت.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.
غزل شمارهٔ ۶۷۵
هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد
چو خاشاکی میانِ باد باشد
چو مُرغِ خانگی کَزْ اوج پَرَّد
چو شاگردی که بی‌اُستاد باشد
چه مانَد صورتی کَزْ خود تَراشی
بدان شاهی که حوری زاد باشد؟
چه مانَد هَیبَتِ شمشیرِ چوبین
به شمشیری که از پولاد باشد؟
تو عَهدی کرده‌یی چون روح بودی
وَلیکِن کِی تو را آن یاد باشد
اگر مُنکِر شَویْ من صَبر دارم
بدان روزی که روزِ داد باشد
چو خاشاکی میانِ باد باشد
چو مُرغِ خانگی کَزْ اوج پَرَّد
چو شاگردی که بی‌اُستاد باشد
چه مانَد صورتی کَزْ خود تَراشی
بدان شاهی که حوری زاد باشد؟
چه مانَد هَیبَتِ شمشیرِ چوبین
به شمشیری که از پولاد باشد؟
تو عَهدی کرده‌یی چون روح بودی
وَلیکِن کِی تو را آن یاد باشد
اگر مُنکِر شَویْ من صَبر دارم
بدان روزی که روزِ داد باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
