هوش مصنوعی:
این متن به موضوع غم و فرار آن از انسان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که غم مانند دزدی است که از انسان فرار می‌کند، به ویژه زمانی که فرد آگاه و بینا باشد. همچنین، غم از کسانی که به دنبال آن هستند نیز فرار می‌کند و تنها زمانی که فرد ساکت و خاموش باشد، ممکن است غم به او نزدیک شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۶۷۴
چُنان کَزْ غم دلِ دانا گُریزد
دو چندان غم زِ پیشِ ما گُریزد
مَگَر ما شِحْنه‌ایم و غم چو دُزد است؟
چو ما را دید جا از جا گُریزد
بِغُرَّد شیرِ عشق و گَلّهٔ غَم
چو صید از شیر در صَحْرا گُریزد
زِ نابینا بِرِهنه غم ندارد
زِ پیشِ دیدهٔ بینا گُریزد
مرا سوداست تا غم را بِبینم
وَلیکِن غم ازین سودا گُریزد
همه عالَم به دستِ غم زَبونند
چو او بیند مرا تنها گُریزد
اگر بالا رَوَم پَستی گُریزد
وَگَر پَستی رَوَم بالا گُریزد
خَمُش باشم بُوَد کین غَم دَراُفْتَد
غَلَط خود غَم زِ ناگویا گُریزد
دو چندان غم زِ پیشِ ما گُریزد
مَگَر ما شِحْنه‌ایم و غم چو دُزد است؟
چو ما را دید جا از جا گُریزد
بِغُرَّد شیرِ عشق و گَلّهٔ غَم
چو صید از شیر در صَحْرا گُریزد
زِ نابینا بِرِهنه غم ندارد
زِ پیشِ دیدهٔ بینا گُریزد
مرا سوداست تا غم را بِبینم
وَلیکِن غم ازین سودا گُریزد
همه عالَم به دستِ غم زَبونند
چو او بیند مرا تنها گُریزد
اگر بالا رَوَم پَستی گُریزد
وَگَر پَستی رَوَم بالا گُریزد
خَمُش باشم بُوَد کین غَم دَراُفْتَد
غَلَط خود غَم زِ ناگویا گُریزد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
