هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و جستجوی معنویت سخن می‌گوید. او از عشوه‌های دنیوی دوری می‌کند و به دنبال حقیقت و معنویت درونی است. شاعر از شمس تبریز و رحمت او یاد می‌کند و به دنبال یافتن آرامش و بقا در معنویت است. در نهایت، شاعر به حالت مستی معنوی از خداوند اشاره می‌کند و از عظمت او سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۰۱

آن خواجهٔ خوش لِقا چه دارد؟
بازارِ مرا بَها چه دارد؟

او عِشْوه دَهَد ازو تو مَشْنو
رَخْتَش بِطَلَب که تا چه دارد؟

نَقْدَش بَرکَش بِبین که چند است
در نَقْد دِگَر دَغا چه دارد؟

گَر دست و تَرازویی نداری
تا بَرکَشی کَزْ صَفا چه دارد

اَنْدَر سُخَنَش کَشان و بو گیر
کَزْ بویِ میِ بَقا چه دارد؟

شاد آن کِه بِجُست جانِ خود را
کَزْ حالَتِ مُرتَضا چه دارد؟

در خویشْ زِ اولیا چه بینَد؟
وَزْ لَذَّتِ اَنْبیا چه دارد؟

گفتم به قَلَنْدَری که بِنْگَر
کانْ چَرخ که شُد دوتا چه دارد

گفتا که فَراغَتی‌ست ما را
کو خود چه کَس است یا چه دارد؟

مَستَم زِ خدا و سَختْ مَستَم
سُبْحانَ اللَّهْ خدا چه دارد

از رَحْمَتِ شَمسِ دینِ تبریز
هر سینه جُدا جُدا چه دارد؟
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.