هوش مصنوعی: در این شعر، مجنون به عنوان نماد عشق شدید و بی‌قید و شرط به لیلی توصیف می‌شود. وقتی از او پرسیده می‌شود که از لیلی چه می‌گوید، مجنون بر خاک می‌افتد و می‌گوید که فقط نام لیلی را تکرار می‌کند. شعر تأکید دارد که هیچ معنایی به زیبایی نام لیلی نیست و تکرار نام او به تنهایی کافی است. همچنین اشاره می‌شود که هر کس نام لیلی را بگوید، مانند مجنون عاقل می‌شود، اما اگر چیز دیگری بگوید، دیوانه خواهد شد. در نهایت، شعر بیان می‌کند که تا زمانی که فرد از خودیّت خود رها نشده، هر یادکردی از لیلی در واقع یادکرد از خود است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

(۱۵) سؤال آن مرد از مجنون در باب لیلی

یکی پرسید ازان مجنونِ غمگین
که از لیلی چه می‌گوئی تو مسکین

بخاک افتاد مجنون سر نگون سار
بدو گفتا بگو لیلی دگر بار

تو از من چند معنی جوی باشی
ترا این بس که لیلی گوی باشی

بسی گر دُرِّ معنی سفته آید
چنان نبوَد که لیلی گفته آید

چو نام و نعت لیلی بازگفتی
جهانی در جهانی راز گفتی

چو دایم نام لیلی می‌توان گفت
ز غیری کفرم آید یک زمان گفت

کسی کو نام لیلی کردی آغاز
بر مجنون همی عاقل شدی باز

وگر جز نام لیلی یاد کردی
شدی دیوانه و فریاد کردی

اگر گم بودن خود یاد داری
روا باشد که از وی یاد آری

ولی تا از خودی سدّیت پیشست
اگر یادش کنی آن یاد خویشست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:(۱۴) حکایت دیوانۀ خاموش
گوهر بعدی:(۱۶) حکایت مؤذّن و سؤال مرد از دیوانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.