هوش مصنوعی:
این متن به توصیف موجودات و پدیده‌های شگفت‌انگیز و ماوراءالطبیعه می‌پردازد که توانایی‌های خارق‌العاده‌ای دارند، مانند تبدیل سنگ‌ها به گوهر، تبدیل کفر به دین، و هدایت کوران مادرزاد. همچنین، این موجودات قادرند کوه‌ها را به رقص درآورند و دریاها را شیرین کنند. متن به قدرت و لطافت این موجودات اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که آن‌ها هم پنهان و هم آشکارند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۷۳۰
اینک آن مُرغان که ایشانْ بَیضه‌ها زَرّین کُنند
کُرّهٔ تُندِ فَلَک را هر سَحَرگَهْ زین کُنند
چون بِتازند آسْمانِ هفتمین میدان شود
چون بِخُسپَند آفتاب و ماه را بالین کُنند
ماهیانی کَنْدَرونِ جانِ هر یک یونُسی‌ست
گُلْبُنانی که فَلَک را خوب و خوب آیین کُنند
دوزخ آشامانِ جَنَّت بَخْش روزِ رَسْتخیز
حاکِمَند و نی دُعا دانند و نه نفرین کُنند
از لَطافت کوه‌ها را در هوا رَقْصان کُنند
وَزْ حَلاوَت بَحْرها را چون شِکَر شیرین کُنند
جسم‌ها را جان کُنند و جانِ جاویدان کُنند
سنگ‌ها را کانِ لَعْل و کُفرها را دین کُنند
از همه پیداتَرند و از همه پنهان تَرند
گَر عِیان خواهی به پیشِ چَشمِ تو تَعیین کُنند
گَر عِیان خواهی زِ خاکِ پایِ ایشان سُرمه ساز
زان کِه ایشانْ کورِ مادرزاد را رَهْ بین کُنند
گَر تو خاری هَمچو خار اَنْدَر طَلَب سَرتیز باش
تا همه خارِ تو را همچون گُل و نسرین کُنند
گَر مَجالِ گفت بودی گفتنی‌ها گُفتَمی
تا که اَرْواح و مَلایِک زآسْمان تَحْسین کُنند
کُرّهٔ تُندِ فَلَک را هر سَحَرگَهْ زین کُنند
چون بِتازند آسْمانِ هفتمین میدان شود
چون بِخُسپَند آفتاب و ماه را بالین کُنند
ماهیانی کَنْدَرونِ جانِ هر یک یونُسی‌ست
گُلْبُنانی که فَلَک را خوب و خوب آیین کُنند
دوزخ آشامانِ جَنَّت بَخْش روزِ رَسْتخیز
حاکِمَند و نی دُعا دانند و نه نفرین کُنند
از لَطافت کوه‌ها را در هوا رَقْصان کُنند
وَزْ حَلاوَت بَحْرها را چون شِکَر شیرین کُنند
جسم‌ها را جان کُنند و جانِ جاویدان کُنند
سنگ‌ها را کانِ لَعْل و کُفرها را دین کُنند
از همه پیداتَرند و از همه پنهان تَرند
گَر عِیان خواهی به پیشِ چَشمِ تو تَعیین کُنند
گَر عِیان خواهی زِ خاکِ پایِ ایشان سُرمه ساز
زان کِه ایشانْ کورِ مادرزاد را رَهْ بین کُنند
گَر تو خاری هَمچو خار اَنْدَر طَلَب سَرتیز باش
تا همه خارِ تو را همچون گُل و نسرین کُنند
گَر مَجالِ گفت بودی گفتنی‌ها گُفتَمی
تا که اَرْواح و مَلایِک زآسْمان تَحْسین کُنند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
