هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف زیبایی و تأثیرات شگفت‌انگیز معشوق می‌پردازد. شاعر از زیبایی چشمان و لب‌های معشوق، تأثیر نورانی‌اش بر جهان، و قدرت روحانی و معنوی او سخن می‌گوید. همچنین، اشاره می‌کند که معشوق می‌تواند زهر را به تریاق و کفر را به ایمان تبدیل کند و هر کس را که به او نظر کند، روشنایی می‌یابد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌ی ادبی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۷۵۳
هم لَبانِ میْ فُروشَت باده را ارزان کُند
هم دو چَشمِ شوخِ مَستَت رَطْلْ را گَردان کُند
هم جهان را نور بَخشَد آفتابِ رویِ تو
زَهْر را تِریاق سازد کُفْر را ایمان کُند
هر کِه را در چَشمْ آرَد چَشمِ او روشن شود
هر کِه را از جانْ بَرآرَد غَرقهٔ جانان کُند
چون که بر کُرسی بَرآیَد پادشاهِ روحِ او
چَرخ را بَرهَم دَرانَد عَرشْ را لَرْزان کُند
آن کِه از حاجَت نَظَر دارد به کاسهیْ هر کسی
لُطفِ او بَرگیرد و هم کاسهٔ سُلطان کُند
هم دو چَشمِ شوخِ مَستَت رَطْلْ را گَردان کُند
هم جهان را نور بَخشَد آفتابِ رویِ تو
زَهْر را تِریاق سازد کُفْر را ایمان کُند
هر کِه را در چَشمْ آرَد چَشمِ او روشن شود
هر کِه را از جانْ بَرآرَد غَرقهٔ جانان کُند
چون که بر کُرسی بَرآیَد پادشاهِ روحِ او
چَرخ را بَرهَم دَرانَد عَرشْ را لَرْزان کُند
آن کِه از حاجَت نَظَر دارد به کاسهیْ هر کسی
لُطفِ او بَرگیرد و هم کاسهٔ سُلطان کُند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
